Aby umożliwić pacjentom przeprowadzanie diagnostyki radiologicznej – wewnątrzustnej, nasz gabinet musi być odpowiednio wyposażony. Pierwszym urządzeniem koniecznym do posiadania jest lampa punktowa RTG.
Lampa RTG emituje promieniowanie prześwietlające wybrane przez nas struktury anatomiczne jamy ustnej pacjenta. Z kolei elementem przechwytującym w systemie cyfrowej radiologii może być sensor wewnątrzustny, bądź płytka fosforowa.
W przypadku pierwszego rozwiązania przykładem może być nowoczesny i niezwykle wydajny sensor wewnątrzustny KaVo IXS. Ergonomiczny, pozbawiony ostrych krawędzi kształt czujnika umożliwia łatwe jego pozycjonowanie w jamie ustnej, a jakość zdjęć dzięki niemu pozyskiwanych jest bezkonkurencyjna. Pozwala ona z łatwością dostrzec ubeleczkowanie kości. Kontrola zmian OKW cofających się po prawidłowo przeprowadzonym leczeniu endodontycznym nie nastręcza dzięki temu żadnych problemów. Wyraźnie widać tu zarys ozębnej, a także światło nawet bardzo wąskich kanałów korzeniowych. Rozdzielczość rzeczywista wspomnianego sensora to ponad 20 pl/mm co bezpośrednio przekłada się na jakość pozyskiwanych obrazów. Do wyboru mamy dwie wielkości czujnika. Pozwala to na jego odpowiedni dobór w zależności od rodzaju zdjęć najczęściej wykonywanych w gabinecie. Ostatecznie można się zaopatrzyć w oba warianty i tym samym osiągnąć pełnię uniwersalności tego systemu. Dużą jego zaletą jest fakt, że zdjęcie RTG pojawia się na ekranie komputera w chwili wykonania ekspozycji lampą RTG. Jest tak, dzięki bezpośredniemu podłączeniu sensora za pomocą kabla USB do komputera. W związku z tym wygodnie jest, jeśli czujnik wewnątrzustny pracuje na stałe w danym pomieszczeniu. Jego przenoszenie wiąże się z przepinaniem pomiędzy poszczególnymi komputerami, a to na dłuższą metę może okazać się uciążliwe.
Oczywiście przy pomocy sensora wewnątrzustnego badanie może być przeprowadzone zgodnie z zasadą izometrii Cieszyńskiego, bądź z wykorzystaniem zestawu pozycjonerów w technice kąta prostego.
Ciekawym rozwiązaniem dla gabinetów korzystających dotychczas z analogowych systemów radiologii wewnątrzustnej (lampa punktowa RTG + klisze oraz mokry system wywoływania zdjęć) może okazać się skaner płytek fosforowych.
Jako przykład mogą posłużyć urządzenia KaVo Scan eXam, bądź Scan eXam One. Są one wyposażone w zestawy płytek fosforowych dostępnych łącznie w 4 rozmiarach. Daje to operatorowi pełną dowolność podczas wykonywania różnych typów ekspozycji w poszczególnych przypadkach klinicznych. Bez względu na to, czy sytuacja wymaga wykonania zdjęcia skrzydłowo-zgryzowego, czy np. zdjęcia zębowego w obszarze pedodoncji zawsze możemy dobrać odpowiedni rozmiar detektora. Płytki obrazowe w przeciwieństwie do sensora wewnątrzustnego nie są bezpośrednio połączone z komputerem za pomocą kabla. Ponadto są giętkie i elastyczne a praca z nimi jest niemal identyczna jak w przypadku klasycznych kliszy RTG stosowanych w gabinetach stomatologicznych. Oczywiście w związku z cyfrową technologią pozbywamy się tu chemicznego procesu wywoływania zdjęć. W celu wykonania badania np. wewątrzustnego zębowego należy umieścić płytkę fosforową w dedykowanej kopercie ochronnej oraz foliowej barierze higienicznej i odpowiednio spozycjonować ją w jamie ustnej pacjenta. Po wykonaniu ekspozycji pozbywamy się jednorazowej osłony higienicznej i umieszczamy płytkę fosforową w skanerze. Jest to bardzo proste dzięki specjalnemu magnetycznemu elementowi skanera oraz metalowemu kółeczku w obrębie płytki, która jest automatycznie pobrana przez skaner. Odbywa się to z zachowaniem najwyższego poziomu higieny a także bezpieczeństwem dla samej płytki chroniąc ja przed uszkodzeniem mechanicznym. Następnie skaner sczytuje obraz zapisany na płytce i oczyszcza ją przygotowując do kolejnego badania. W tym momencie nasze badanie RTG pojawia się na ekranie komputera. Płytka fosforowa ulega wysunięciu i wpada do specjalnego koszyka. Jest gotowa do przeprowadzenia kolejnego badania RTG.
System oparty na skanerze płytek fosforowych idealnie sprawdza się w gabinetach wielostanowiskowych przy wykorzystaniu punktowych aparatów RTG bezpośrednio przy poszczególnych unitach dentystycznych. Badania pozyskiwane w oparciu o płytki fosforowe są na poziomie 17 pl/mm, a więc nieco niższym niż w przypadku sensora wewnątrzustnego. Różnica ta nie jest jednak duża, można przyjąć, że badania z obu urządzeń są porównywalne. Wyższą jakość badań z sensora odczują doświadczeni lekarze, szczególnie specjalizujący się w zabiegach z zakresu endodoncji. Po wykonaniu ekspozycji badanie sczytane jest w jednym miejscu przy pomocy skanera i zapisane w bazie danych. Baza ta z kolei dostępna jest z każdego komputera. Dzięki temu nie ma potrzeby przechodzenia z pacjentem do innego pomieszczenia celem wykonania badania RTG, a także bez problemu możemy wykonywać badania śródzabiegowo np. podczas skomplikowanej ekstrakcji zęba czy leczenia endodontycznego.
Tu także badania RTG możemy wykonywać techniką izometrii Cieszyńskiego jak również kąta prostego przy wykorzystaniu odpowiedniego zestawu pozycjonerów.
Jeśli prowadzimy gabinet wielostanowiskowy i chcemy dysponować możliwością wykonania zdjęcia przy każdym unicie stomatologicznym rozwiązaniem bardziej optymalnym okaże się zestaw płytek fosforowych wraz ze skanerem.
Jeżeli jednak cenimy sobie jakość badań radiologicznych, natychmiastową dostępność obrazu RTG oraz nie przeszkadza nam sztywność sensora i obecność kabla podczas pozycjonowania, to czujnik wewnątrzustny może okazać się strzałem w dziesiątkę.
Zapraszamy do opisu poszczególnych rozwiązań:
https://www.promedus.pl/stomatologia/rtg-punktowe-i-radiografia/kavo
